Πριν από περίπου τρία χρόνια, είχα την τιμή και τη χαρά να αναλάβω τον Κωνσταντίνο Καλπαξίδη. Έναν αθλητή που από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα, έβλεπα στα μάτια του τη μαχητικότητα, την αποφασιστικότητα και μια φλόγα που σπάνια συναντάς. Από την αρχή ήξερα ότι αυτό το παιδί είχε κάτι ξεχωριστό. Δεν ήταν μόνο το ταλέντο του στο τένις, αλλά η νοοτροπία του, η επιμονή του και η ικανότητά του να μαθαίνει από κάθε εμπειρία – καλή ή κακή.
Με τον Κωνσταντίνο περάσαμε από πολλά στάδια όλα αυτά τα χρόνια. Είχαμε στιγμές έντονες, με διαφωνίες και εντάσεις. Μαλώναμε, νευριάζαμε ο ένας με τον άλλον, υπήρχαν στιγμές που έπρεπε να τον πιέσω να ξεπεράσει τα όριά του και εκείνος, με τη σειρά του, με πίεζε να του δώσω ακόμα περισσότερα. Όμως, κάθε μέρα που περνούσε, το δέσιμό μας γινόταν πιο δυνατό. Χτίσαμε μια σχέση βασισμένη στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και σεβασμό.
Τον Ιανουάριο του 2024, θέσαμε έναν μεγάλο στόχο: να καταφέρει να τερματίσει στην πρώτη δεκάδα της Ελλάδας στην κατηγορία του. Ήταν ένας στόχος φιλόδοξος, αλλά είχαμε και οι δύο πίστη ότι μπορούμε να τον πετύχουμε. Με σκληρή δουλειά, αφοσίωση και πολλές ώρες προπόνησης, ο Κωνσταντίνος κατάφερε να γίνει ένας από τους 10 καλύτερους αθλητές της Ελλάδας στην κατηγορία U14, αποδεικνύοντας ότι όταν βάζεις στόχους και δουλεύεις για αυτούς, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα.
Η κορύφωση αυτής της προσπάθειας ήρθε με τη συμμετοχή του στα Masters στον Όμιλο Αντισφαίρισης Αθηνών, ανάμεσα στους 8 καλύτερους αθλητές κάτω των 14 ετών. Ήταν μια στιγμή μεγάλης υπερηφάνειας, τόσο για εκείνον όσο και για εμένα, καθώς είδα όλη την προσπάθεια και τις θυσίες να ανταμείβονται.
Βέβαια, όταν φτάσαμε στην Αθήνα, τα πράγματα δεν ήταν όπως τα είχαμε φανταστεί. Ο Κωνσταντίνος ήταν κρυωμένος, άρρωστος και σωματικά καταβεβλημένος. Αυτό δεν τον βοήθησε να δώσει τον καλύτερό του εαυτό, κάτι που τον στεναχώρησε. Παρόλα αυτά, πάλεψε σκληρά και κατέκτησε την 7η θέση. Μπορεί να μην έφτασε όσο ψηλά θα μπορούσε, αλλά απέδειξε για άλλη μια φορά τη δύναμη και το πάθος του. Με αυτό τον τρόπο αποχαιρέτησε την κατηγορία U14, κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο της καριέρας του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η νέα χρονιά είναι μπροστά μας και ήδη θέτουμε νέους, πιο φιλόδοξους στόχους. Με σωστή δουλειά, υπομονή και επιμονή, είμαι σίγουρος ότι οι μεγαλύτερες επιτυχίες είναι μπροστά μας.
Θα ήθελα, επίσης, να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά του, την Κατερίνα και τον Θοδωρή, που είναι πάντα δίπλα του. Η στήριξή τους είναι ανεκτίμητη και το γεγονός ότι μου εμπιστεύονται το παιδί τους, είναι για μένα τεράστια τιμή. Μαζί, ως ομάδα, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.
Πάμε γερά, Κωνσταντίνε!
